AÐ SLEPPA TAKINU
Að vera án sjálfsins er að vera sannur og það er sem nóboddíinn.
Sá sem sækist ekki eftir einhverju er frjáls. Það sem þú sækist
eftir bindur vit þitt, heltekur vit þitt og gerir þig að þræli þess
sem þú sækist eftir. Að vera nóboddíinn er að hafa ekkert að óttast
því ekkert getur hann misst því hann ásælist ekki völd og væntir
einskis sem getur bundið og heft vit hans af hégómlegum hvötum.
Megir þú nú Ögmundur minn loksins byrja að ferðast eftir sporlausum
stíg því eftir honum hefur nóboddíinn margoft farið. Megir þú verða
jafn óttalaus og nóboddíinn og verða ekki meint af. Orðstírinn
skiptir engu ef þú ert án hugsunar um hann. Að sleppa takinu er
allt sem þarf.
Nóboddinn