JÓLIN ERU TÍMI VELVILDARINNAR
Ég sendi lesendum síðunnar bestu jólakveðjur. Megið þið öll
njóta friðsældar á jólum. Yfir jólahátíðina slakar þjóðin á,
borðar góðan mat, les bækur, gengur út í náttúruna, dormar, en
framar öllu öðru, er samvistum við sína nánustu og treystir
fjölskyldu- og vinabönd. Til eru þeir - og því miður alltof margir
- sem eru einmana, fjárvana og óhamingjusamir. Jólin eiga að vera
tími gleði en jafnframt íhugunar um margbreytileika tilverunnar og
leiðir til að gera heiminn betri. Margir beina hugsun sinni í
farveg trúarinnar - og þá ekki síst á jólum, aðrir hugsa eftir
öðrum brautum. Öll eigum við að geta sameinast í einum samnefnara:
Velvildinni.
Nokkrum sinnum hef ég vísað til Sigurjóns Friðjónssonar í ræðu
og riti. Það gerði ég til dæmis hér á síðunni 18. desember 2002. Þá
vék ég að kveri sem hann skrifaði og heitir Skriftamál
einsetumanns. Þar er vikið að velvildinni: "Sigurjón var uppi
1867-1950 og bjó að Litlulaugum í Reykjadal í Suður-Þingeyjarsýslu.
Hann var heimspekilega þenkjandi, greinilega trúhneigður en
afskaplega lítið gefinn fyrir hina veraldlegu umgjörð trúarinnar.
Sigurjón var því ekki kirkjurækinn maður nema síður væri. Sigurjón
sat á þingi 1918 til 1922 og lét að sér kveða í félagsmálum auk
þess sem hann var þekktur fyrir skáldskap sinn. Skriftamál
einsetumannsins er í uppáhaldi hjá mér og frábær finnst mér
eftirfarandi texti sem fjallar um velvildina og hverju hún fær
áorkað ef að baki henni býr þolinmæði og staðfesta: " Sólin
vinnur ekki á ísunum, þegar hún byrjar að hækka á lofti. En þó fer
svo að lokum, að þeir renna og verða að lífslindum sumarblómans.
Líkt er því varið með kærleikann og mannssál, sem bundin er í klaka
blindrar eigingirni. Stöðugir velvildargeislar vinna á þeim klaka
að lokum og kenna manninum hvað lífið í fyllingu sinni
er......."
Sjá: http://www.ogmundur.is/allar-greinar/nr/960/