EFTIRMINNILEGUR MAÐUR
Í gær fór fram útför Páls Guðmundssonar, kennara og skólastjóra
með meiru. Reyndar miklu meiru.
Þannig kynntist ég Páli í hinu mikla verkfalli BSRB árið 1984 þar
sem hann stýrði aðgerðum. Páll hafði einnig verið í verkfallstjórn
í kjaradeilu opinberra starfsmanna árið 1977 en þá var ég ekki til
staðar og beið það haustsins 1984 að leiðir okkar lægju
saman.
Aðgerðum í verkfallinu, sem stóð í næstum heilan mánuð, var stýrt
úr höfuðstöðvum BSRB en í nábýli við aðgerðastjórnina var síðan hin
fámenna ritstjórn BSRB tíðinda, ritstjórinn Helgi Már
Arthúrsson og ritstjórnarfulltrúinn, sem var undirritaður.
BSRB tíðindi voru gefin út dag hvern á meðan verkfallið varði og
borið í hvert hús enda póstmenn í BSRB og vildu leggja sitt af
mörkum í sameiginlegum slag.
Ekki verður sagt að ritstjórn BSRB tíðinda hafi verið sérlega
undanlátssöm þessa októberdaga. Þvert á móti vildi hún að gengið
yrði fram af sem mestri hörku.
Ekki brást okkar góði foringi, Páll Guðmundsson, í því efni.
það gerði hann þó jafnan af sanngirni og ruglaði aldrei saman
staðfestu annars vegar og óbilgirni hins vegar. Jafnan sýndi hann
andstæðingum sínum virðingu, kom fram af kurteisi og yfirvegun, svo
mikilli að hann ávann sér traust og virðingu allra.
Þetta er ekki öllum gefið. En fyrir bragðið verður hann þeim sem
honum kynntust sérstaklega eftirminnilegur.
Mér þótti slæmt að geta ekki verið við útför Páls Guðmundssonar.
Þess vegna þessar línur til að minnast hans og þakka fyrir
minninguna sem hann skilur eftir.