AÐ KYNGJA SOÐNUM ÞORSKI

Sæll Ögmundur minn kæri.
Þá er brostin á stund umsagna og einkunnagjafa. Þungvopnuð bardagaátök eru skollin á og kýrskýrt að velsamstarfandi félagar undanfarna ca 1200 daga fara nú hver í sína áttina af ótta við að sameiginleg skerpingarvinna gæti orðið fjötrar einir er upp verður staðið. Pepp uppið virðist nú aðeins orðið pípíð eitt.
Var nú fyrir ekki svo löngu að ég las um það að hingað inn til landsins væri að skrá sig alls kyns lið á vafasömum pappírum þar sem við hefðum ekki nauðsynlegar heimildir til að kanna auðkenni þessa fólks. Hvers vegna ekki? Hverjir hafa völd til að rétta okkur þessar heimildir, til hvers erum við að reka svona starfsemi ef við lögðum ekki upp með fullnægjandi verk og vinnufærni? Erum við að kyngja því eins og soðnum þorski að heimildir þær sem við ekki höfum en sárlega þörfnumst lúti yfirþjóðlegu valdi? Ef svo er vil ég gefa forstjóra frú Völundardóttur meira sjálfræðisvald.
Mér þykir miður að Katrín hafi ákveðið gefið í skyn að það verði þjóðin sem að endingu muni ákveða um afdrif ESB aðildarviðræðnanna. Trúi ég því Ögmundur að að slíkur fjáraustur sé bruðl og gangi gegn hugmyndafræði hins sanna þverskurðar alþýðunnar, en hann hitti ég reglulega í fiskbúðinni.
Aukinheldur bendi ég á að ráðherraráð ESB ríkjanna hefur ótvírætt gefið það út að ekkert eitt þjóðríkjanna fái ráðstafað fiskikvótum lögsögu sinnar nema að fengnum áður metnum tillögum framkvæmdaráðsins, jafnvel þó að Össur og hin jakkafötin segi eitthvað annað.
Nú minn kæri, gjarnan vildi ég fá að sjá þig í innanríkisráðuneytinu um lengri tíma, en eins og þeir sem fyrir okkur hugsa og segja þá muni það geta orðið langsótt.
Að endingu verum kátir kjósum báðir rétt eða ég ætla rétt að vona að þú Xir við Ögmund það ætla ég að gera.
Kveðja til þín og þinna og farðu að láta sjá þig.
Óskar K Guðmundsson, fisksali.