Aðalatriðin og aukaatriðin í máli Ólafs Barkar

Mér hefur alltaf þótt sem sumir landar mínir festist í smáatriðum í stað þess að horfa á heildarmyndina. Þessi veikleiki birtist einkar vel í fjaðrafokinu núna um nýskipaðan hæstaréttardómara, Ólaf Börk Þorvaldsson. Fáeinir óbilgjarnir menn einblína á þá tilviljun að Ólafur er systursonur forsætisráðherra – telja sem sagt að það komi ráðningunni eitthvað við og að þessi skyldleiki geti jafnvel sett eitthvert kusk á þrískiptan valdaflibba okkar ágæta þjóðfélags. Svona nokkuð kalla ég að hengja sig í smáatriðunum - einblína á börkinn á trénu, svo dæmi sé tekið, en sjá ekki greinarnar og allt laufskrúðið             Aðalatriðið er auðvitað að nýi dómarinn náði ekki fyrstu einkunn á embættisprófi og reynir að sleppa billega í þeim efnum í samtölum við fjölmiðla. “Mig vantaði 0,09 upp á fyrstu einkunn” segir Ólafur Börkur í viðtali við Fréttablaðið. Þetta þýðir á mannamáli að hann fékk ekki nema 6,91 í aðaleinkunn sem verður að teljast afspyrnu slakt fyrir systurson forsætisráðherra. Þá vekur það óskipta athygli, sem fram kemur í viðtalinu, að Ólafur hittir móðurbróður sinn sárasjaldan. Hvernig á maður að túlka svona framkomu? Í ljósi alls þessa finnst mér í hæsta máta furðulegt að Björn Bjarnason dómsmálaráðherra skuli yfirleitt vera að púkka upp á svona mann, að því er mér virðist hálfgerðan ættlera, og hlýtur það að vera gert í fullkominni óþökk hins vanrækta móðurbróður sem hefur að sögn ekki heyrt í nefndum Ólafi síðan á fæðingadeildinni forðum.
Með kveðju,
Jón Bisness