NIÐURSTAÐA ÞJÓÐAR ER ALLTAF RÉTT!

Sæll Ögmundur.
Þakka þér fyrir greiningu þína á lýðræði og forræði. Þessi umræða er ákaflega mikilvæg og hefði mátt verða fyrirferðarmeiri þá 18 mánuði sem liðnir eru frá efnahagshruninu. Lýðræði, eða sjálfsákvörðunarrétt þjóðarinnar, þurfum við að ræða samhliða Icesave málinu, hvernig við byggjum hér upp réttlátara þjóðfélag sem er bæði opnara og lýðræðislegra en varð til undir forystu þeirra sem nú nálgast eftirlaunaaldur.
Liður í þessu er sparkið sem forsetinn gaf okkur með því að hafna því að staðfesta ríkisábyrgðina sem felst í Icesavelögunum. Rétt okkar óbreyttu þarf að þróa og gera virkari. Fyrst fengum við ekki að kjósa af því við áttum ekkert, og af því við áttum ekkert höfðum við ekki vitið til að bera ábyrgð á atkvæði okkar. Þannig skilgreindi hin nýja stétt borgaranna lýðræðið á sinni tíð. Svo fengu karlar atkvæðisrétt, en ekki konur, meðal annars af því ráðandi stétt ákvað að ákvarðanir um þjóðmál kæmi konum ekki við. Atkvæðisréttur var meira að segja svo takmarkaður, að kosningar voru haldnar í heyrandi hljóði og menn þurftu að greiða atkvæði á opnum fundum með handauppréttingum. Það var líka í raun kúgunarfyrirkomulag þeirra sem settu reglurnar. Leynilegar kosningar voru því byltingarkennd breyting í sveitarstjórnarkosningum. Það hefur alltaf verið valdastéttinni í hag, og þeim sem ráða, að takmarka sem mest þeir mega lýðræðislegan rétt þjóðarinnar og einstaklinganna.
Ferskt dæmi er þegar forystumenn ríkisstjórnar krefjast þess að allir ráðherrar styðji skilyrðislaust öll mál sem fulltrúar framkvæmdavaldsins bera fram þótt ríkisstjórn sé fjölskipað stjórnvald, jafnvel þótt alþingismönnum sé gert að vinna drengskaparheit að stjórnskránni og að greiða, samkvæmt henni, atkvæði eftir því sem samfæringin býður þeim og alls ekki öðru. Þetta þurfum við þolendur hrunsins að hugsa um. Þetta held ég að séu hin dýpri rökin sem forseti Íslands hafði í huga þegar hann vísaði Icesave til okkar, þjóðarinnar. Hann vill bæði benda okkur og kenna. Þjóðaratkvæðagreiðsla er æðsti réttur hverrar þjóðar. Æðsti réttur þjóðar getur aldrei orðið rangur. Niðurstaða þjóðar er alltaf rétt, af sjálfu leiðir. Það getur vel verið að mér, miðaldra konu í Fossvoginum, finnist niðurstaða þjóðaratkvæðagreiðslu hræðileg, en ég get aldrei tekið mér það orð í munn að hún sé röng. Það hugtak á ekki við í þessu sambandi. Þess vegna tala ég um hin síð-sovésku viðhorf þeirra, sem telja sig þess umkomna að nota hugtök eins og rétt og rangt þegar þjóð þeirra hefur talað. Nú á þjóðin að fá að tala. Hennar er rétturinn og hennar er ábyrgðin, eins og forsetinn sagði. Minn er rétturinn og mín er ábyrgðin.
Haltu áfram þessari umræðu Ögmundur. Í lýðræðisumbótum er fólgin róttækni dagsins. Þar fyrir utan er greinilegt að beint lýðræði er sýnist mér, sá varnagli sem þarf til ef fulltrúalýðræðið á að halda velli. Ógöngur okkar, efnahagshrun, fálmkennd viðbrögð við þessu hruni, niðurstaðan úr Icesave-samingunum, allt á þetta upphaf í klíkusamfélagi fulltrúalýðræðisins, þessu samétna hagsmunabandalagi þess sem ræður í krafti valds sem hann tekur sér á þeim grundvelli að hann eða hún viti betur en við sem kjósum á fjögurra ára fresti.
Ólína