NÝ HÖLL Á HAFNARBAKKA

Í litlu landi ákváðu ráðamenn að heiðra braskhöfðingja með heiðursgjöf. Hann fékk smíðakostnað útleiguhallar gefins að viðbættum menningarstyrk til sín, svo  að útleigubraskið hans yrði fagurlegt álitum. Þjóðin litla borgaði.

Braskhöfðinginn var heimskur og fékk til liðs við sig hóp loddara til hallarsmíða.

Loddarnir grófu og klömbruðu. Alltaf þurftu þeir meiri pening. Þá henti það höfðingjann að fara á hausinn út af ýmsum fjárglæfrum. Það  hörmuðu loddarar sáran og óttuðust um eigin hag, og að upp kæmist um fyrri loddarabrögðin sín.

Loddarar grétu fyrir ráðamönnum. Aðspurðir um höllina, bentu þeir á grunn og útveggi. Höllin verður fögur, sögðu þeir, en aðeins í augum gáfaðara og dannaðra. Aðspurðir sögðust þeir þurfa miklu meiri peninga og miklu meiri tíma. Aðspurðir sögðu þeir að enginn gæti smíðað höll, nema þeir sjálfir.

Ráðamenn vildu sér og  loddurum vel og samþykktu allt sem loddarar sögðu. Þetta var tilkynnt þjóðinni í litla landinu, sem varð bara hvumsa. Borgið þið meira, var skipað. Við það tækifæri hvarf hallartyrkur til menningar af blaði. Hann varð loddurum að féþúfu strax, ásamt öðru smíðagulli til þeirra. Ráðamenn klöppuðu og skipuðu riturum sínum að segja þjóðinni að allskonar væri frábært.

Loddarar klömbruðu áfram og alltaf streymdi til þeirra ómælt gullið. Því miður höfðu loddarar komið víðar við með braski. Þeir fóru á hausinn, þrátt fyrir hallargullið allt, en höfðu þó áður komið erlendum vinum sínum að klambrinu. Þeir tóku stöðu loddara.

Þegar hér er komið í sögu var þjóðin farin að ókyrrast og spyrjast fyrir um afdrif fjármuna sinna, tilganginn með hallarklambrinu. Þá efldu ráðmenn menningartrúða til starfa.

Höllin er til menningar segja trúðarnir nú, þegar önnur viðskipti leyfa segja þeir. Tapið á viðskiptunum borgar þjóðin. Hver annar ! Hún verður falleg, nema í augum heimskingja, segja trúðar  og vitna í loddaraorð. Svo fín að allir gáfaðir falla í stafi. Í höllinni má kannski dansa, syngja, spila . Aðeins aumingjar efast, spyrja óþægilegra spurninga, velta vöngum. Ráðamenn og trúðar klappa einir. Þjóðin klórar sér í kollinum. Þjóðin þegir. Nú er bráðum sumarfrí. Sól á lofti. Þá fer þjóðin að grilla.

Hallarævintýrið er ófullgerð saga og verður köttur úti í mýri. Þoka umlykur höll á hafnarbakka. Þar lyktar vel af útrásarbraski. Gamlar vofur á sveimi.

                                                                         Baldur Andrésson,arkitekt