UM SKÚFFUR OG SKÖMM

Einhver skoðanakönnun leiddi í ljós andstöðu 75% Íslendinga við eignaryfirtöku spekúlanta á orkumannvirkjum og orkunýtingarrétti á Reykjanesi. Yfirtakan er gráleit og formið er greinilega ólöglegt.
Þrátt  fyrir þessar aðstæður virðist nú jafnvel of seint fyrir rass gripið. Þótt þjóðargersemar liggi undir, hugvit og náttúruauður, er verslað í myrkum skúmaskotum.  
Magma-tilvikið skýra sumir sem eftirleik græðgisvæðingar í aðdraganda hrunsins, eins konar eftirskjálfta frá hamfaratíma.  Mörg teikn eru á hinn bóginn um að Magma- tilvikið sé fremur forleikur en eftirleikur.
Forleikur að nýju átaki til einkavæðingar, sem í því tilviki er knúinn fram með engu minna ofstæki en fyrri daginn.
Þessu síðara átaki er stýrt skipulega í anda AGS, eftir þekktri formúlu. Ríki og sveitarfélög eru sett í  greiðsluklemmu, bönnuð lántaka. Ríkinu er fyrirlagt, við kreppu- aðstæður að draga úr framkvæmdum og eignavexti, því er ætluð bæklun, að búa við baklás AGS.
Við blasa ógnir vegna ofurskuldsetningar OR og Landsvirkjun er ekki á góðu róli. Innan skamms er fyrirséð varnarstríð fyrir samfélagseign á þeim stórfyrirtækjum báðum. Ríkinu er fyrirmunað að eignast ný spítalahús, hvatt til sölu á öðrum. Nýjum almannavegum skal fyrirkomið í einkaeigu og jafnvel þeim gömlu, ef endurbóta er þörf. Megnið af fjármálafyrirtækjum er nú þegar á leið í hendur fjölþjóða braskara, lúta skuggastjórn kröfuhafa.
Mörg önnur vötnin renna nú sömu leið. Ríkið ætti að eiga lánstraust hjá lífeyrissjóðum en því er ekki að heilsa. Sjóðunum er einmitt stýrt af talsmönnum einkavæðingar, sem kjósa sér frelsi kattarins.
Sjóðstjórar setja traust sitt miklu fremur á samstarf við innlenda eða erlenda braskara í einkavæðingarferlum, sem þeir styðja. Í því tilviki sækja brennd börn í eldinn.  
Hressileg umræðan um Magmabraskið ætti að vekja þjóðina af sinnuleysi. Andstaðan er ljós í myrkri. Stórar spurnir koma fram, svara er krafist. Váboðinn felur í sér tilgátu um samfélag manna sem rænt hefur verið reisn og sjálfræði, þar sem þegnarinir búa við kúgunarvald fjölþjóðabraskara.  
Í Magmatilviki er sótt að jarðarorku landsins og stefnt er á fallvötnin líka. Sótt er grimmt að þeirri hugmynd að náttúruauður landsins haldist undir samfélagsstjórn, haldist í þjóðareigu. Sóknin er grimm ögrun við framtíðarvonir flestra landsmanna. 
Skítur og kanill er greiðsla Magma fyrir jarðorkunot á Reykjanesskaga um mannsaldra. Eignina á að fela í ólöglegri skúffu í Svíþjóð. Vert er að muna að spilling og einkabrask innalands með eignir í samfélagseigu voru upphaf slysafléttunnar. Þá lærist að skilin milli ,,þjóðlegs auðmagns" og alþjóðlegs eru harla óskýr. Sleppi samfélagið taki á grunnstoðum sínum er fjandi laus. Magmamálið er sannarlega váboði.                                                   
Baldur Andrésson