Ekki trúi ég því að ég sé einn um að fara hjá mér þegar Halldór Ásgrímsson, utanríkisráðherra vor, tjáir sig um hernaðarbandalagið NATO. Samkvæmt fréttum frá fundi utranrikisráðherra bandalagsins í Brussel í gær, eru vaxandi efasemdir um það í röðum aðildarríkjanna, að sú hernaðarstefna sem því hefur verið sett, sé rétt. Joscha Fischer, utanríkisráðherra Þýskalands, telur að NATO sé komið langt út yfir þau mörk sem bandalaginu voru upphaflega sett. Til upprifjunar þá hefur skilgreiningunni á "varnarhlutverki" NATO verið breytt í þá veru að óvinur er ekki eingöngu sá sem ræðst á aðildarríki í bandalaginu, heldur hver sá sem kann að ógna hagsmunum þessara ríkja. Fyrirbyggjandi aðgerðir, sem talið er að gripa þurfi til, jafnvel langt utan landamæra NATO ríkjanna, þykja því réttlætanlegar. Þetta þýðir í reynd, að nú skipta hagsmunir hvers ríkis um sig öll hin ríkin í bandalaginu máli. Að sjálfsögðu eru það hagsmunir Bandaríkjanna sem hér er fyrst og síðast um að tefla. Sú stefna sem Bandaríkin reka á heimsvísu skiptir okkur því máli, ekki aðeins siðferðilega sem jarðarbúa, heldur snertir hún beinlínis öryggishagsmuni okkar. Þetta sætir nú vaxandi gagnrýni í Evrópu. Það á að vísu ekki við um íslensku ríkisstjórnina.
Í Stjórnarráði Íslands er undirgefnin ríkjandi. Engar efasemdir þar á bæ. Látum nú vera að þeir gætu þagað eða haft sig hæga. Nei, svo gott er það ekki. Bæði Davíð Oddsson, forsætisráðherra, og þó ekki síður Halldór Ásgrímsson, utanríkisráðherra, tala eins og herforingjar í NATO. Nú vilja þeir senda NATOher til Mið-Austurlanda til að stilla þar til friðar. Hvers vegna NATO her? Er það til þess að Bandaríkjastjórn hafi þar tögl og hagldir? Hafa Bandaríkjamenn sýnt af sér þá framkomu í þessum heimshluta að þeir séu verðugir að stýra herjum sem stilla eiga til friðar? Hvers vegna ekki friðargæslusveitir undir forræði Sameinuðu þjóðanna eins og lagt hefur verið til. Það er tillaga sem Vinstrihreyfingin grænt framboð hefur stutt og talað fyrir.
En að lokum, sú ríkisstjórn sem nú hvetur til íhlutunar NATOhers er sama ríkisstjórnin og neitaði að styðja tillögu sem borin var upp í SÞ, um að hernaðarofbeldi Ísralesstjórnar og bygging kynþáttamúrsins yrði vísað til Alþjóðadómstólsins í Haag. Og hvað finnst okkur um það þegar fulltrúar vopnlausrar smáþjóðar eru að belgja sig eins og generálar í NATO? Þannig hljómaði Halldór í fréttunum í gærkvöld. Einhverjum kann að finnast þetta hlægilegt, öðrum dapurlegt. Ég tilheyri síðari hópnum.
