JÓNAS MAGNÚSSON LÁTINN

Í byrjun liðinnar viku hinn 6. janúar, var borinn til grafar náinn samstarfsmaður minn og vinur, Jónas Sigurður Magnússon. Hann var fæddur 3. ágúst 1955 og lést 20. desember 2019. Hann var því aðeins 64 ára þegar hann lést.

Eftirfarandi minningargrein mín um Jónas birtist í Morgunblaðinu laugardaginn 11. janúar:

Það voru mér sorgartíðindi að fregna andlát vinar míns Jónasar Magnússonar. Ég vissi af alvarlegum veikindum hans, en engu að síður var ég ekki, fremur en svo margir aðrir, undir það búinn að taka þessari harmafregn.

Leiðir okkar Jónasar lágu saman á vettvangi BSRB. Reyndar kynntumst við að einhverju marki á stundu þegar hreint ekki var útséð um það hvort leiðir okkar myndu yfirleitt liggja saman eða sitt í hvora áttina eins mótsagnakennt og það nú hljómar.

Þannig var að á tíunda áratug síðustu aldar íhuguðu samtök lögreglumanna, sem reyndar þau höfðu gert fyrr og svo aftur síðar, að ganga úr BSRB, þannig að þau stæðu utan heildasamtaka.

Efnt var til funda um land allt og málin rædd í þaula. Niðurstaða lögreglumanna varð sú að fara hvergi.

Þarna kynntist ég Jónasi, í maraþonumræðu, af hans hálfu alltaf málefnalegri og yfirvegaðri. Ef það væri rétt að segja að Jónas hafi þarna uppgötvað BSRB þá var það líka gagnkvæmt, að BSRB uppgötvaði Jónas Magnússon.

Á komandi árum var hann ítrekað valinn til vandasamra verka fyrir hönd heildarsamtakanna.

Hann bar ábyrgð á fjármálum sem gjaldkeri BSRB um margra ára skeið og hann gegndi lykilhlutverki í orlofsbyggðum bandalagsins. Í þessum trúnaðarstörfum var hann vakinn og sofinn. Lagði hann oft mikið á sig til að sinna skyldum sínum og þá langt umfram það sem flestir menn hefðu gert.

Ekki síst átti þetta við í verkefnum sem tengdust orlofsbyggðunum. Ég þekki það vel til verka Jónasar Magnússonar, sem formaður BSRB á þessum árum, að ég veit betur en flestir, hve mikið samtökin eiga honum að þakka.

Jónas tók einarða afstöðu til þeirra álitamála sem upp komu en það vissu allir og fundu að afstaða hans byggðist jafnan á rökum og svo einnig sanngirni. Þetta varð til þess að Jónas naut víðtæks stuðnings innan BSRB og var treyst af félögum sínum.

Á þessari stundu er það þó vináttan sem er mér efst í huga.

Nönnu, börnum, tengdabörnum og barnabörnum sendi ég innilegar samúðarkveðjur á erfiðri stundu.

Megi minningarnar um góðan dreng lifa og ylja ykkur um ókominn tíma.

Ögmundur Jónasson, fyrrverandi formaður BSRB.