LIST. FRELSUN. - ART. LIBERATION.
Á sunnudagseftirmiðdegi lenti ég í Keflavík að lokinni fimm daga ferð til Parísar – tveimur ferðadögum og þremur heilum vel pökkuðum dögum:
Hópur sem hefur verið að koma á laggirnar alþjóðastofnun/samtökum sem ber heitið Institute for the Puclic Interest var mættur til Parísar þar sem við höfum átt í samstarfi við Art Thinking Network– nýstárlega hugveitu listamanna í París sem tvinnar saman list og nýsköpun í því skyni að fara nýjar leiðir og nema nýjar lendur í fræðslu og menntun ólíklegustu hópa, starfsmanna í bankageiranum til dæmis.
Sameiginlegt verkefni okkar í París í vikunni sem leið var að standa að málverkasýningu manns að nafni Sabri Al-Quarschi. Heiti sýningarinnar samanstóð af tveimur orðum, sem varla þurfa skýringar við eftir að vitað er um þá lífsreynslu sem býr að baki verkunum á sýningunni: Art. Liberation.
Sabri á sér erfiða sögu. Sat saklaus í hinum illræmdu Guantanamó pyntingabúðum Bandaríkjahers á Kúbu í 15 ár. Að lokinni vist sinni þar var honum hent til Kazakstans, skilrikjalausum og allslausum. Þar hefur hann verið í eins konar stofufangelsi í 10 ár.
Þennan hátt hafa Bandaríkjamenn gjarnan á þegar þeir þurfa að losa sig við fanga sem þeir hafa fangelsað og pyntað án sakargifta og dóms – þeir senda þá til afskekktra staða, gera greinilega einhvers konar samkomulag við stjórnvöld í viðtökulandinu sem síðan gera sitt til að reynast þverplankar í lífi þessara manna. Ekki veit ég hvaða orð á að hafa um þetta. En ég leita þeirra orða og vona að sem flestir geri það. Einhvern tímann var talað um Heimsveldi illskunnar og þykir mér sú nafngift eiga vel við um þau öfl sem stýra bandaríska heimsveldinu og birtast okkur með þessum hætti.
Sabri er fæddur í Jemen en alinn upp í Saudí Arabíu. Hann hefur hins vegar hvorki fengið skilríki til að ferðast þangað né nokkuð annað. Augljóst er að maður sem þurft hefur að þola annað eins og hann þarf að komast í öryggi, fjarri vígaslóð. Sýningin á verkum Sabris í París tengist viðleitni okkar sem stóðum að henni að greiða götu hans úr prísund sem nú hefur staðið í aldarfjórðung. 
( Á myndinni eru frá vinstri Karen Sharpe, höfundur bókarinnar Julian Assange in his own words, Dominique Pradalie, forseti Alþjóðasambands blaðamanna, International Federation of Journalists, IFJ, Pierre frá Art Thinking Network, höfuðpaur í listasmiðjunni í Belleville þar sem sýningin var haldin, Djamila Le Pair hollenskur sjálfstætt starfandi blaðamaður og Dr. Deepa Govindarajan Driver frá IPI)
En jafnvel þótt þessu öllu væri ekki til að dreifa þá var sýningin hreint afbragð, málverkin áhrifarík og þegar allt þetta rann saman, Sabri sjálfur í fjarfundarbúnaði frá Kaszakstan, fulltrúar Art Thinking að lýsa málverkum hans, dr. Deepa Govindarajan Driver frá okkar samtökum, IPI, að fjalla um mikilvægi frjálsrar og gagnrýninnar tjáningar, þá urðu úr þessu magnaðir dagar. 
Sýninguna sótti fólk víða að og heyrði ég marga hafa orð á því að þetta yrði að endurtaka víðar.
Á meðal þeirra sem sóttu sýninguna í París og töluðu á viðburðinum þar var Mohamedou Ould Slahi, fyrsti fanginn í Guantanamó, en hann kom fram á fundi í Reykjavík í mars í fyrra í fundaröðinni Til róttækrar skoður. Af því tilefni tók Bíó Paradís til sýningar Hollywood myndina Mauretanian sem gerð var um hlutskipti Mohamedous.
https://www.ogmundur.is/is/greinar/ther-er-bodid
https://www.ogmundur.is/is/greinar/fundur-kl-12-og-biosyning-kl-3
https://www.ogmundur.is/is/greinar/vekjandi-vidtal
Á fundinum í Reykjavík talaði einnig Dr. Deepa Govindarajan Driver og komu þau bæði, hún og Mohamedou, fram í sjónvarpsþætti sem Karl Héðinn Kristjánsson gerði á Samstöðinni og er slóð á þann þátt hér: https://www.ogmundur.is/is/greinar/mohamedou-og-deepa-a-samstodinni
(Lakhdar Boumediene við eitt verka Sabris á sýningunni)
Á sýninguna í París var einnig mættur Lakhdar Boumediene, annað fórnarlamb bandaríska heimsveldisins. Hann var fangelsaður í Bosniu þar sem hann bjó, borinn röngum sökum sem kom í ljós við rannsókn Interpol og í kjölfarið dómstóla í Bosníu. Við svo búið rændi CIA honum og pyntaði hann síðan í rúm sjö ár áður en honum var sleppt úr haldi. Hann hefur skrifað ásamt öðru fórnarlambi, Mustafa Ait Idir, áhrifaríka bók um hlutskipti sitt, Witnesses of the unseen. Ég á án efa eftir að fjalla um þessa bók en það sem ég hef þegar lesið er frábærlega vel skrifað.
(Ég ásamt þeim Mohamedou og Lakhdar fyrir framan veitingastað sem nefnist Frjálsir menn! - In front of a restaurant called Free men!)
English version:
ART. LIBERATION.
On Sunday afternoon, I am home again in Iceland after a five-day visit to Paris – two travel days and three full days in the French capital:
In Paris I was in the company of fellow founding members of an international organization we have named Institute for the Public Interest, IPI.
The IPI has been collaborating on a particular project with Art Thinking Network – a think tank of artists and educators who combine art and innovation in order to explore new paths in education.
Our joint mission in Paris this week was to organize an exhibition of paintings by Sabri Al-Quarschi.
The name given to the exhibition consisted of two words: Art. Liberation, which hardly needs explanation after knowing about the life experience of the artist who for 15 years, without charge or trial was incarcerated in the infamous torture-camp run by the United States government in Guantanamo Bay in Cuba.
After his time there, he was dumped in the Siberian part of Kazakhstan, without passport or any other documentation. In Kazakhstan he has now been for ten years with limited freedom of movement and unable to leave the country. This is in line with the way US has treated many other former Guantanamo prisoners who have been held without charge or trial in Guantanamo, tortured and humiliated and then thrown away as any other refuse; sent to remote places, seemingly making some sort of agreement with the government in the receiving country that then do their part by continuing making life difficult for these men.
What do we call this? In my mind I have been searching for words and I have found them. Empire of evil is a phrase used before but I think it is a fitting name for the evil forces at work which manifest themselves in such a brutal and primitive manner.
Sabri was born in Yemen, but raised in Saudi Arabia. So far he has not received ID to travel there or any other country. It is clear that a man who has suffered the way he has must be found a safe and secure place away from all evil.
The exhibition of Sabris’s work in Paris relates to our efforts to pave his way to freedom. He himself has through his art communicated his condition and longing for freedom. Hence Art. Liberation.
Sabris´s art is beautiful and powerful and made a strong impact on all those who visited the exhibition. The artist communicated with us via zoom from Kazakhstan; representatives of Art Thinking gave their analysis of his work and Dr. Deepa Govindarajan Driver from IPI, discussed the importance of free and critical expression.
The exhibition was attended by people some of whom came from afar, and I heard many say that this would have to be repeated elsewhere.
Among those who attended the exhibition and spoke at this event was Mohamedou Ould Slahi, the first prisoner in Guantanamo, who appeared at a meeting in Reykjavík in March last year in the series For radical examination in cooperation with Samstöðin and Bíó Paradís, which took part in the event by showing the Hollywood film Mauretanian, which documented Mohamedou´s plight in Guantanamo:
https://www.ogmundur.is/is/greinar/ther-er-bodid
https://www.ogmundur.is/is/greinar/fundur-kl-12-og-biosyning-kl-3 https://www.ogmundur.is/is/greinar/vekjandi-vidtal
Dr. Deepa Govindarajan Driver and Mohamedou Ould Slahi both appeared on a TV show hosted by Karl Héðinn Kristjánsson on behalf of Samstöðin and can be seen here: https://www.ogmundur.is/is/greinar/mohamedou-og-deepa-a-samstodinni
At the event in Paris, Lakhdar Boumediene, a former inmate of Guantanamo was also present. He is yet another victim of US imperialism, kidnapped in Bosnia by the CIA in early 2002 - after being apprehended by Interpol in 2001 and consequently cleared of any crime by their investigation and by Bosnian courts - transported to Guantanamo and tortured there for over 7 years before being released.
Lakhdar has written a book, together with another victim, about his ordeal, Witnesses of the unseen. I will no doubt later come back to this book because from what I already have read it is exceptionally powerful – in fact a revelation.
--------------------------------------------------------------
Athygli er vakin á því að hægt er að gerast áskrifandi að fréttabréfi þessarar heimasíðu á slóð sem hér er að finna: https://www.ogmundur.is/
Fréttabréfið er sent aðeins endrum og eins til áskrifenda þeim að kostnaðarlausu að sjálfsögðu.
Here you can subscribe to a regular news-letter from this homepage, of course free of charge and easily disposed of when of no interest: https://www.ogmundur.is/