MEÐ ÞJÓÐARHAG AÐ LEIÐARLJÓSI

Ráðherrar Sjálfstæðisflokksins "sömdu" okkur út í hafsauga í Icesave deilunni síðastliðið haust. Ýmsir lögfræðingar og þjóðréttarfræðingar hafa alla tíð sagt að ekki hafi verið um eiginlegan samning að ræða heldur yfirlýsingu sem þvinguð var fram á upplausnarstundu - auk þess sem hún byggði ekki á lýðræðislegum vilja.
Síðan hefur verið reynt að ná betri niðurstöðu. Slík niðurstaða er nú til umræðu á Alþingi og í þjóðfélaginu. Ekki er vitað hvaða afstöðu Sjálfstæðismenn á Alþingi koma nú til með að taka. Ég geri ekki kröfu til þess að þingmenn Sjálfstæðisflokksins máti sig við sínar fyrri gjörðir þótt óneitanlega væri trúverðugt að þeirra væri minnst í málflutningi.

Reyndar geri ég enga kröfu á Sjálfstæðismenn sem eina hjörð. Nú ber einmitt hverjum og einum, sjálfum, að taka afstöðu til þessa máls á grundvelli mjög vel ígrundaðra raka. Hrunið byggði á hjarðhugsun. Hún reyndist vera leið til glötunar.

Nú er þjóðarhagur í húfi. Menn hafa spurt hvort núverandi ríkisstjórn komi til með að standa eða falla með þessum samningi. Til langtíma litið er spurningin fráleit. Málið er miklu stærra en að menn eigi að leyfa sér að hugsa á þennan veg.

Þessi ríkisstjórn er staðráðin í að starfa áfram óháð því hver niðurstaðan verður í Icesave málinu. Að mínu mati getur enginn Íslendingur leyft sér - hvort sem er innan þings eða utan að taka afstöðu í þessu máli á öðrum forsendum en samkvæmt sinni eigin ítrustu dómgreind og með langtímahagsmuni þjóðarinnar í huga. Þetta á við hvort sem um er að ræða stjórnarsinna eða stjórnarandstæðinga.

Á næstu dögum hljótum við öll að sameinast í málefnalegri og yfirvegaðri umræðu sem byggir á þjóðarhag. Að mínu mati eiga engar flokkslínur að halda í þeirri umræðu.