Nefndarformaður á Alþingi tjáir sig um mannréttindi

Það er gott til þess að vita að til skuli vera menn sem alltaf eru reiðubúnir að taka upp hanskann fyrir þá sem misrétti eru beittir; reiðubúnir að berjast í þágu tjáningarfrelsis og helgustu mannréttinda. Það er staðreynd að víða í heiminum er pottur brotinn, spilling þrífst og er okkar land því miður ekki undanskilið – nema síður sé. Þeir sem vilja fletta ofan af spillingu eiga þakkir skilið og ef einhver vill leggja stein í götu þeirra, þá vinnur sá gustukaverk sem færir þann stein úr vegi.
Í gær kynnti Sjónvarpið í upphafi frétta að rætt yrði við slíkan mann, Pétur Blöndal alþingismann úr Sjálfstæðisflokki og formann Efnahags- og viðskiptanefndar þingsins. Okkur var sagt að í fréttatímanum myndi Pétur Blöndal tjá sig um mannréttindi: Tjáningarfrelsi og Stjórnarskrá Íslands. Fyrirfram fengum við að vita að Pétur myndi hvergi þola órétt. Við biðum spennt. Hvar myndi Pétur bera niður?
Auðvitað áttum við að geta sagt okkur það sjálf; þau mannréttindabrot sem heildsalar mega þola daglega með banni við áfengisauglýsingum eru að sjálfsögðu slíkt tilræði við tjáningarfrelsið að maður eins og Pétur Blöndal getur ekki þagað lengur. Misréttið beinist gegn mönnum  sem eiga þá fölskvalausu hugsjón í brjósti að fá þjóðina til að njóta áfengis, ákjósanlegast væri að hver og einn drykki eins mikið brennivín og hann torgaði. Sölumennirnir brenna í skinninu að segja okkur hversu eftirsóknarvert og ágætt þetta sé. En hvað gerist? Þeim er meinað að tjá sig sig. Og þetta gerir sjálft Alþingi. Er að undra að menn reiðist? Með lögum eru brennivínsauglýsingar hreinlega bannaðar. Ég held að allir hljóti að vera sammála formanni Efnahags- og viðskiptanefndar Alþingis að þetta sé mesta ranglæti sem við búum við í landinu nú um stundir. Alla vega er þetta skýlaust brot á tjáningarfrelsi og þar með helgustu mannréttindum. Enda var það þetta sem Pétri Blöndal lá á hjarta.
Mikil gæfa er að eiga að slíka menn; þingmenn Sjálfstæðisflokksins sem hvergi vilja þola órétt. Alltaf getur maður treyst því að þeir sjái muninn á réttu og röngu og viti auk þess hvaða mál eru raunverulega þess virði að beina kröftum sínum að.