OECD MEÐ ENDURTEKIÐ EFNI

Á níunda og tíunda áratug síðustu aldar gerðist OECD helsta hreiður áróðursmeistara markaðsvæðingar samfélaganna. Varð einskonar hugmyndasmiðja eða verkstæði. Á íslensku hefur OECD hlotið heitið Efnahags- og framfarastofnunin. Framfarahluti þessarar nafngiftar hefur alltaf orkað tvímælis í mínum huga.

Fulltrúum þessarar stofnunar hefur jafnan verið tekið hér á landi sem boðberum mikillar þekkingar og visku þegar þeir hafa lagt leið sína hingað. Fáir virðast muna að í aðdraganda hrunsins lofuðu þeir og prísuðu - gersneyddir innsæi og dómgreind - markaðsvæðingu og einkavæðingu “innviðanna” sem þá hafði átt sér stað. Jafnframt vildi OECD láta gefa í. Sérstaklega hömruðu þeir á mikilvægi þess að eyðileggja Íbúðalánasjóð.

Þessa dagana hefur verið hér á ferð Angel Gurría, sjálfur erkiengillinn, framkvæmdastjóri þessarar hönnunarskrifstofu kapítalismans. Og viti menn, hans helstu skilboð eru að nú beri “að huga að innviðunum”! Allir sem hafa snefil umfram skammtímaminni vita hvað þar er átt við.

Framkvæmdastjórinn vill með öðrum orðum meiri markaðsvæðingu og nefndi sérstaklega vegatolla og sölu á bönkunum. Eflaust er hann einnig ánægður með boðað frumvarp um áfengi í matvörubúðir og að “fagfjárfestum”, hvað sem það nú þýðir, verði veittur aðgangur að flugvallakerfi landsmanna til að hagnast á.

Yfir Leifsstöð sveima nú þegar gamma(rnir). Ekki er mér grunlaust um að Angel finni til skyldleika með þeim.