VIÐ STEINGRÍMUR
09.04.2011
Valdapólitík er ekki bara að finna í sjálfri pólitíkinni heldur í allri umgjörðinni - félagsumhverfinu og í fjölmiðlum. Þannig túlkar margt fjölmiðlafólk allan ágreining innan stjórnmálanna í ljósi valda og baráttu um völd. Ágreiningur sem fram hefur komið innan VG hljóti þannig að vera til orðinn vegna baráttu milli einstaklinga um völd og embætti. Í mínum flokki hljóti þeir sem eru á öndverðum meiði við formann flokksins í einstökum málum að ásælast valdastól hans. Þetta hefur verið mitt hlutskipti í umfjöllun sumra fjölmiðla um alllangt skeið. Nú síðast er að finna eina slíka útleggingu í DV. Sjá hér: http://www.dv.is/sandkorn/2011/4/8/allt-vitlaust-i-vg_nuna/
Staðreyndin er sú að við Steingrímur J. Sigfússon höfum verið nánir félagar svo lengi sem ég man eftir mér í pólitíkinni. Og fyrir kynni okkar þar var okkur vel til vina á fréttastofu Sjónvarps, í þann mund sem Steingrímur var að hefja innreið sína í pólitíkina og ég í verkalýðspólitíkina. Þetta var upp úr 1980. Á langri vegferð höfum við að sönnu orðið ósammála um einstök mál - mjög heiftarlega um Icesave - því er ekkert að leyna. En miklu oftar höfum við verið fullkomlega samstiga og eru góðar minningar af góðu samstarfi miklu fleiri en þær sem eru miður góðar. En í þessu máli var félaga mínum lítið gefið um mína framgöngu sumarið og haustið 2009 og framá árið 2010 og mér ekki sérlega skemmt yfir framgöngu ríkisstjórnarinnar. Síðan tók málið breytingum sem kunnugt er og aftur náðum við saman.
Ágreiningur í einstökum málum breytir því ekki að við höfum verið samherjar og aldrei, ALDREI, hef ég ásælst þann stól sem hann situr á, formannsstólinn í VG - þrátt fyrir endalaust fjölmiðlatal þar um - og er sú hugsun eins fjarri mér og framast má vera. Alla tíð hef ég stutt Steingrím sem formann Vinstrihreyfingarinnar græns framboðs - allar götur frá því við fórum um landið í ótal ferðum frá árinu 1998 til að undirbúa stofnun Vinstrihreyfingarinnar græns framboðs. Síðan höfum við marga fjöruna sopið saman.
Hvers vegna sé ég ástæðu til að skrifa þennan pistil? Það geri ég vegna þess að mér mislíkar stórlega og blöskrar mjög svo, hin þrálátu dylgju- og rógsskrif sem greinilega eru til þess gerð að spilla samstarfi innan Vinstrihreyfingarinnar græns framboðs og þá sérstaklega milli mín og míns gamla félaga, Steingríms J. Sigfússonar. Mál er að linni.
Staðreyndin er sú að við Steingrímur J. Sigfússon höfum verið nánir félagar svo lengi sem ég man eftir mér í pólitíkinni. Og fyrir kynni okkar þar var okkur vel til vina á fréttastofu Sjónvarps, í þann mund sem Steingrímur var að hefja innreið sína í pólitíkina og ég í verkalýðspólitíkina. Þetta var upp úr 1980. Á langri vegferð höfum við að sönnu orðið ósammála um einstök mál - mjög heiftarlega um Icesave - því er ekkert að leyna. En miklu oftar höfum við verið fullkomlega samstiga og eru góðar minningar af góðu samstarfi miklu fleiri en þær sem eru miður góðar. En í þessu máli var félaga mínum lítið gefið um mína framgöngu sumarið og haustið 2009 og framá árið 2010 og mér ekki sérlega skemmt yfir framgöngu ríkisstjórnarinnar. Síðan tók málið breytingum sem kunnugt er og aftur náðum við saman.
Ágreiningur í einstökum málum breytir því ekki að við höfum verið samherjar og aldrei, ALDREI, hef ég ásælst þann stól sem hann situr á, formannsstólinn í VG - þrátt fyrir endalaust fjölmiðlatal þar um - og er sú hugsun eins fjarri mér og framast má vera. Alla tíð hef ég stutt Steingrím sem formann Vinstrihreyfingarinnar græns framboðs - allar götur frá því við fórum um landið í ótal ferðum frá árinu 1998 til að undirbúa stofnun Vinstrihreyfingarinnar græns framboðs. Síðan höfum við marga fjöruna sopið saman.
Hvers vegna sé ég ástæðu til að skrifa þennan pistil? Það geri ég vegna þess að mér mislíkar stórlega og blöskrar mjög svo, hin þrálátu dylgju- og rógsskrif sem greinilega eru til þess gerð að spilla samstarfi innan Vinstrihreyfingarinnar græns framboðs og þá sérstaklega milli mín og míns gamla félaga, Steingríms J. Sigfússonar. Mál er að linni.