HVAR ER ALÞJÓÐASAMFÉLAGIÐ?

Oft hefur sú spurning sveimað um huga minn hvað hið svokallaða alþjóðasamfélag er í raun og veru.
Nú, þegar í fyrsta sinn í gervallri sögu mannkyns er hrópandi þörf á samstöðu þjóða heimsins kemur á daginn að þetta hugtak „alþjóðasamfélag“ hefur heldur rýrt innihald.
Engin merki sjást um alþjóðlegt samráð.   Ekki heldur sameiginlegar alþjóðlegar aðgerðir.  Nú taka stjórnvöld hver í sínu landi sínar eigin ákvarðanir; og það er eins og enginn taki eftir því.  Það talar enginn um það.

Aldrei fyrr hafa þjóðir heims haft ríkari ástæðu til samráðs og samstilltra ráðstafana.  Kínaveirufaraldurinn var í raun tækifærir þjóðanna til að sýna hvað búið getur í alheimssamstöðu; að sýna að til væru raunveruleg alþjóðastjórnmál.   

Þess í stað gefur Bandaríkjaforseti út einhliða tilskipun um ferðabann. Sama gerir Evrópubandalagið og það er eins og Sameinuðu þjóðirnar séu ekki til. 

Þetta allsherjarafskiptaleysi alþjóðasamfélagsins er himinhrópandi.  Nú hugsa stjórnvöld í hverju landi um sig eingöngu.  Það er hver sjálfum sér næstur.

Til hvers er þá þetta svokallaða alþjóðasamstarf ef ekki er á grundvelli þess að gripið sé til sameiginlegra ráðstafana í ástandi eins og nú skekur veröldina?

Snúast alþjóðastjórnmál kannski eingöngu um það hverjir fara með völdin í heiminum?  Snúast þau kannski bara um hernað með tilheyrandi eyðileggingu, dauða og hruni samfélaga.
Þjóðir heimsins hafa komið upp um sig.  Alþjóðastjórnmál eru í raun ekki sá trausti þáttur í lýðræðisskipulagi þjóðanna sem flest okkar hafa bundið vonir okkar við.

Alþjóðastjórnmálin hafa beðið ósigur. Þau eru ónýt og það er mikið verk að koma þeim í það horf sem heimurinn þarfnast.