ARFLEIFÐ AGS LÍMIST EKKI INN Í STJÓRNMÁLASÁLINA!

Ef ég ætti að reyna að finna ljósan blett á Alþjóðagjaldeyrissjóðnum sem hér hefur verið í heimsókn um skeið, þá myndi ég nefna að samkvæmt mínum dómi var hann stundum raunsærri á sitthvað sem varðar gjaldeyrisflutninga en margur landinn sem vildi opna allt upp á gátt og leyfa þar með „spekúlöntum" að valsa inn og út úr hagkerfinu að vild.

Virðing fyrir fjármagninu í öndvegi 

Þetta breytir ekki þeirri staðreynd að erindagjörð Alþjóðagjldeyrissjóðsins og fulltrúa hans til Íslands var öðru fremur að passa  upp á hagsmuni alþjóðafjármálakerfisins og innræta tilhlýðilega virðingu fyrir því í gjörðum íslenskra stjórnvalda. Þetta voru þröskuldarnir sem Íslendingar yrðu að stíga yfir til að fá aðgang að erlendu lánsfjármagni sem Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn var reyndar áfjáður í að við tækjum til að standa skil á okkar skuld við kapítalið - og þá skuld uppáskrifaða af ríkinu fyrir hönd skattborgara framtíðarinnar.
Á vegum AGS var aldrei spurt um það svo ég heyrði til, hvaða áhrif hagfræðimódel sjóðsins hefði á líf fólks í landinu; hvernig ástandið væri á spítölum eða hvort öryrkjar næðu endum saman eftir skerðingu á lögbundnum kjörum þeirra.  Það stóð hins vegar ekki á AGS þegar rætt var um hugmyndir um almenna niðurfærslu lána, fyrningu vegna gjaldþrota, hallann á ríkissjóði og fjármálaskuldbindingar út í lönd. Þá var sjóðurinn mættur með allar sínar ráðleggingar og dómsdagsspár.

Tilskipanir í stað samstarfs og samvinnu

Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn vildi líka láta innræta okkur vinnubrögð við fjárlagagerð sem byggðu á tilskipunum að ofan og minnist ég sérstakrar kennslustundar, sem efnt var til með ríkisstjórninni til að kenna tilskipunarfræðin.
Af þessum sökum fagna ég brotthvarfi AGS og vona að okkur takist að losa okkur sem fyrst undan innrætingu sjóðsins svo arfleifð þessa varðmanns alþjóðafjármagnis festist ekki í sálarlífi stjórnmálaþjóðarinnar til frambúðar.
Ég er ekki í hópi þakklátra útskriftarnema úr skóla Alþjóðagjaldeyrisssjóðsins.