AUÐVITAÐ GEF ÉG UPP AFSTÖÐU!

Í fjölmiðli sá ég einhvers staðar haft eftir mér að ég gefi ekkert upp varðandi afstöðu mína til nýrrar  stjórnarskrár. Þetta er alrangt. Ég hef alltaf litið á það sem skyldu mína að gefa upp afstöðu mína til þeirra mála sem koma til kasta Alþingis.
Um síðustu mánaðamót beindi baráttuhópur fyrir nýrri stjórnarkrá til mín þeirri spurningu hvort ég styddi nýja stjórnarskrá og vildi fá já eða nei. Þannig vildi ég ekki svara en gaf upp eftirfarandi afstöðu:

„Spurt er hvort ég styðji breytingar á stjórnarskránni. Það er erfitt að svara spurningunni játandi eða neitandi enda málið enn í vinnslu. Flestir eru á því máli að textinn frá Stjórnlagaráði taki breytingum þótt hann skuli lagður til grundvallar. Ég er því fylgjandi að leggja hann til grundvallar enda í samræmi við niðurstöður þjóðaratkvæðagreiðslu þótt á honum verði að gera talsverðar breytingar enda ekki spurt í þjóðaratkvæðagreiðslunni um mjög veigamikil mál.
Sjálfum finnst mér mikilvægast að samþykkja á þessu stigi breytingar á auðlindaákvæði (tryggja betur þjóðareign) og ákvæðum sem lúta að beinu lýðræði. Mun styðja það (enda í samræmi við niðurstöðu þjóðaratkvæðagreiðslu) þótt mér finnist tillögur Stjórnlagaráðs of íhaldssamar í þessu efni (tækju t.d. ekki til Icesave). Ég vil taka það fram að ég er mjög gagnrýninn á ýmsa þætti í tillögum Stjórnlagaráðs einkum varðandi íhaldssamt ákvæði um eignarrétt og tillögur sem lúta að því að auka miðstýringu innan ríkisvaldsins í höndum forsætisráðherra. Finnst þar ekki á bætandi!
Niðurstaða:  Er fylgjandi breytingum á stjórnarskrá, vara þó við óðagoti nú undir þinglok, tel að á þessu stigi eigi að leggja höfuðáherslu á auðlindir og lýðræði.
Ögmundur Jónasson"

Varla þýðir þetta að gefa ekki upp afstöðu! Að sjálfsögðu geri ég grein fyrir afstöðu minni þegar eftir er leitað. Það gerði ég líka á sínum tíma þegar ekki var eftir henni leitað og skrifaði ég nokkuð um málið þegar tillögur Stjórnlagaráðs voru að líta dagsins ljós. Mér þótti alltaf slæmt hve þöggunarkennd umræðan var. Verst var þegar umræðan fór ofan í flokkspólitísk hjólför. Í því sambandi skal þó sagt að ég er sannfærður um að þegar kemur að auðlida- og lýðræðismálum er djúpstæður pólitískur ágreiningur þar sem verður að láta atkvæðamagn ráða - samkomulag mun ekki nást. Fyrir þessu gerði ég grein við umræðu um vantraust á Alþingi á dögunum.
Sjá hér: http://www.althingi.is/altext/hlusta.php?raeda=rad20130311T131412&horfa=1