VAÐLAHEIÐAR-VÉLIN

Vélabrögð,skrum og bein ósannindi eru því miður umbúnaður Vaðlaheiðarframkvæmdar, sem nú er sögð í burðarliði. Ekkert málefni ætti þó að byggja á slíkum grunni. Skal þó ósagt um hvernig raunverulegt gildi þessa heiðargats verður, staðbundið,eða á landsmælikvarða. Þessa valkosts við allsæmilegan þjóðveg um Víkurskarð.

Stofnun séreignarfélgs, Vaðlaheiðarfélags, hefur m.a. þann tilgang að ríkissjóð megi mjólka, án nánari afskipta Alþingis og lýðræðisumfjöllunar þar um. Sérkennilegt er að ríkið sjálft sé meirihlutaeigandi í tæki, sem einmitt ber með sér ábyrgðarleysið sjálft. Það hlakkar nú í svangri verktakahjörð og í SA. Þar á bæjum ríkir engin samfélagsábyrgð. Þessi framkvæmd er dýr, gjaldeyriskrefjandi, krefst lítils mannafla. Samgöngubótin er vafa undirorpin miðað við yfir 10 milljarða króna tilkostnað.

Sýnt er að ríkið mun líklega axla allt að 2/3 tilkostnaðar við gerð Vaðlaheiðargats. Þessar líkur eru augljósar en þeim er rækilega leynt. Í stað þess hafa verið framsettir ,,útreikningar" sem eiga að sýna ,,sjálfbærni" þ.e. að veggjöld vegfarenda standi undir  rekstri og fjármagnskostnaði. Höfundar vita best sjálfir um haldleysi þessa skrums. Skrumið á þó að endast til þess tíma að ,,of seint verði að hætta við". Þá hefur gildið sannast.

Hvorki þráhyggja, né annarleg andstaða við þetta heiðargat hefur hvatt mig til gagnrýni. Hvatinn er sá að um þetta málefni lykur lygaumbúnaður. Inn í hann er sjálfu Alþingi flækt, valdmiklum ríkisstofnunum, lýðræðiskjörnum fulltrúum þjóðarinnar. Ásóknin í gerð þessa tiltekna gats hefur skekkt alla umræðum um samgöngumál, þjóðvegakerfið í heild. Ásóknin hefur m.a. kallað fram þá stefnu að sundra megi því samtaksmálefni samfélagsins, sem þjóðveganetið er- sundra því í sameignarvegi og séreignir og láta frumstæð markaðslögmál gilda um suma hluta þess og aðra ekki. Allt eftir geðþóttasveiflum hvers tíma. Sú stefna er friðarof á Íslandi- rof á samhyggðarvilja fólks.

Þetta heiðargatsmálefni er talandi sönnun um að með samstilltum vélbrögðum og skrumi má keyra fram stór málefni og valda um leið samfélagsusla. Nauðsyn jarðganga um Vaðlaheiði er umdeild. Varla verður gatinu stillt upp sem þarfasta samtaki á Íslandi.  Á hinn bóginn er fullyrt að göngin verði samfélaginu í heild enginn kostnaðrabaggi. Reksturinn byggist á ,,vali einstaklingsins" þ.e. vilja hvers vegfarenda til aukaútgjalda, sér til þæginda og hagræðis. Á þessu skrumi hefur vélbragðið byggst.

Að líkum munu senn birtast ,,leiðréttingar" við sjálfbærniútreikninga talsmanna Vaðlaheiðargats og um leið staðfest að ríkið mun axla megnið af tilkostnaði öllum. Svo getur skýrum skjöplast verður þá sagt !
Þá sannast enn, að vélbrögð duga enn á Íslandi. Í bili.

Baldur Andrésson.