BÖRN ERU EKKI DEILUAÐILAR
Birtist í DV 06.08.14.
Allur almenningur í heiminum stendur agndofa frammi fyrir ofbeldinu sem Ísraelar beita Palestínumenn, nú síðast á Gaza. Og forsvarsmönnum margra ríkja heims er órótt. Þegar ráðist er á flóttamannabúðir á vegum Sameinuðu þjóðanna, talar framkvæmdastjóri SÞ um stríðsglæpi. Frakklandsstjórn segir nú í byrjun vikunnar að Evrópusambandið verði að beita sér af meira krafti til í að stöðva blóðbaðið. Bandaríkjastjórn tekur undir. Líka íslensk stjórnvöld. Það er gott. En svo kemur hún, setningin sem gerir gagnrýnina nánst að engu: „Ísrael hefur rétt til að verja sig!"
Leynilykillinn
Þetta er siðlausasta setningin af þeim öllum. Vegna þess samhengis sem hún er í. Þegar ríkisstjórn lýsir yfir fordæmingu, þá leggja Ísraelar, Bandaríkjamenn og aðrir stuðningsmenn ofbeldisins við hlustir. Vantar nokkuð þessa litlu setningu? Leynillykilinn sem gerir alla fordæmingu að engu, setur alla vega lítið vinablikk í augað: „ Þetta er vissulega hrikalegt af hálfu Ísraelsríkis, og framferði þess ber að fordæma, en það hefur jú rétt á að verja sig!" Og þetta er sagt þegar allur heimurinn sér að ráðist er gegn saklausu fólki, börn myrt, skólar eyðilagðir, sjúkrahús og sjúkrabílar, rafveitur, vatnsveitur, allt er eyðilagt sem gerir það mögulegt að lifa af á Gaza, þessu stærsta fangelsi heimsins, umsetið og afgirt. Og nú undir sprengjuregni. Þetta eru ekki varnir heldur grimmilegt árásarstríð.
Ógnaröldin úthugsuð!
Mynstrið er orðið gamalkunnugt: Með reglulegu millibili gerir Ísraelsher árás á Gaza. Árásirnar eru hugsaðar sem ofbeldisárásir svo hrikalegar að þær hafi lamandi áhrif. Þær eru líka hugsaðar og taldar nauðsynlegar til að koma í veg fyrir að Palestínumenn geti komið sér upp varnar- og árásarviðbúnaði sem kynni að reynast Ísraelum raunverulega hættulegur. „Við erum langt komin með að eyðileggja jarðgöngin sem liggja út af Gaza", tilkynnti Ísraelsher á mánudag. Og að sjálfsögðu er herinn líka búinn að eyðileggja þann búnað sem til var á Gaza til að skjóta eldflaugum á Ísrael. Látum það vera ef þar hefði verið staðar numið því. En það var ekki gert enda hafa Palestínumenn ekki rétt til að verja sig!
Stefið kyrjað án afláts
En hvað Ísrael áhrærir þá glymur stefið, sem vinaríkin kyrja við mótmæli sín gegn banramorðunum: „Ísrael hefur rétt til að verja sig". En er virkilega sama hvernig það er gert? Verður ekki rétturinn að engu þegar vörnin er fólgin í árásarstríði og stríðsglæpum?
Ísraelar tala sjaldnast um palestínsk börn eða starfsfólk skóla og sjúkrahúsa. Öllu fólki er dengt undir eina regnhlíf, eitt samheiti: Hamas. Og það er gegn Hamas sem Ísrael segist vera að verja sig.
Deilt og drottnað
Ekki er ég aðdáandi Hamas. En Hamas sigraði í kosningum árið 2006, fékk meirihluta á þingi, 74 þingsæti af 132. Það er staðreynd og það er líka staðreynd að þá sameinaðist allur hinn vestræni heimur í því að fordæma Hamas, sniðganga lýðræðislega niðurstöðu palestínsku þjóðarinnar. Ýmis ríki sem stutt höfðu uppbyggingu í Palestínu, þar á meðal Evrópusamandið, lokuðu fyrir fjárstuðning. Sá ljóti leikur byrjaði fljótlega að ganga upp, spilið sem heitir að deila og drottna. Og síðan þegar það gerist núna nýlega að hreyfingar skipulagðra stjórnmálaarma Palestínumanna, Hamas og Fatah, virtust vera að ná saman, þá þurfti aftur að hella olíu á hatursbál þeirra í milli, allt til að geta deilt og drottnað.
Þá drepum við öll börn!
Og þess vegna er nú sprengt og myrt og eyðilagt sem aldrei fyrr. Nú þarf nefnilega að gera andstæðingum Hamas það ljóst að hvers kyns samastarf við þau samtök þýðir að börn allra annarra verða í hættu, og rafmagnið tekið af þeim líka og vatnið - ef menn voga sér samstarf við Hamas.
Og ríki hins vestræna heims syngja viðlagið, Ísrael hefur rétt til að verja sig.
Virðingarvert framtak
Ég tek ofan fyrir þeim rúmlega sjö þúsund Íslendingum sem hafa skrifað undir áskorðun um að slíta stjórnmálasambandi við Ísrael. Ég geri það vegna þess að þetta fólk sýnir í verki að það vill leita leiða til að stöðva ofbeldið og sýna á áþreifanlegan hátt andstyggð sína á því.
Lífæðin til Palestínu
Það er með nokkrum trega að ég er ekki með nafn mitt þarna á blaði. Ég vil nefnilega ekki slíta stjórnmálsambandi vegna þess að eftir það myndu Ísraelar sjá til þess að enginn Íslendingur færi inn í Palestínu og þar með hefðum við því klippt á þá lífæð sem hugsjónafólkið sem heimsótt hefur Palestínu á undanförnum árum, dvalist þar og starfað, hefur haldið opinni og fyrir vikið höfum við verið upplýst um gang mála og jafnframt stuðlað að uppbyggjandi og styrkjandi samskiptum við Palestínumenn - og friðarsinna í Ísrael - gleymum ekki því hugrakka fólki!.
Þarf að gefa í!
Hitt þykist ég vita að áhrifaríkast væri að slíta stjórnmálasambandi við Bandaríkin. Það kæmi við okkur sjálf sem sýndi aftur hver alvara byggi að baki. Hins vegar er ég ekki talsmaður stjórnmálslita almennt. Ég vil halda leiðum opnum og gera nákvæmlega það sem síðasta ríkisstjórn gerði, viðurkenna Palestínu, tala máli hennar eins og fyrrverandi utanríkisráðherra gerði hjá Sameinuðu þjóðunum, koma skilaboðum á framfæri við ísraelsk stjórnvöld, sniðganga vörur frá Ísrael, og mæta til mótmæla við sendiráð Bandaríkjanna. Á öllum þessu sviðum þurfum við að gefa í.
Kúgarar og kúgaðir
Og alltaf þegar við heyrum stefið gamalkunna um réttinn til að verja sig og nauðsyn þess að deiluaðilar nái saman, þá þurfum við að minna á það að börnin og allur almenningur í Palestínu er enginn deiluaðili fremur en svart fólk í Suður-Afríku fyrir ekki svo ýkja löngu. Þar voru hins vegar kúgarar og kúgaðir.