ESB-SINNAR Í FRAMSÓKN OG ÞJÓÐSKJALA-SAFNIÐ

Og þá tók loksins steininn úr. Hvað haldiði, voru ekki evrópusinnaðir framsóknarmenn að berja á þingflokksformanni sínum fyrir þá stórbrotnu leikfléttu hans að hafa aðkomu að tillöguflutningi til afturköllunar umsóknaraðildar að EB. Borið er því við að vilji þessarra evrópusinnuðu framsóknarmanna standi til þess að sjá hvað sé í boði, bara rétt að kíkja á hvað gaurarnir séu tilbúnir að bjóða íslenzka stórveldinu. Nei. hvílík hrakför, svona afleiki leika menn ekki nema þeir vilji samfélaginu hreinlega eitthvað slæmt. Ljóst er að innviðir Evrópusambandsins eru teknir að bresta. Svekkelsi Þýzkra með letidurgshátt hinna suðrænu segir allt sem segja þarf, framlagðar skáldsagnakenndar hagtölur þessarra þjóðfélaga eru ekki til þess fallnar að fýsilegt sé fyrir Ísland að hoppa á vagninn með sínar tölur. Aukinheldur, hvernig stendur á þeirri firru ráðamanna samstarfsflokksins að telja að við séum einhverjir aufúsugestir í þessarri stofu. Ekki fæ ég séð að ríki sem sækir um aðildarviðræður og er með allar viðmiðunartölur í rugli hljóti brautargengi. Í þeim hremmingum sem framsóknarmenn eiga nú varðandi aðildarumsóknina er ljóst að afleikjum þeirra mun fjölga og fylgið að lokum aðeins skráð á blöð sem vistuð verða á þjóðskjalasafninu, ekki græt ég það. En svona eins og Ciceró var vanur að hafa það í gamla daga, þá legg ég til að frekari hugmyndafræði um áframhaldandi samstarf við SF verði eytt hið fyrsta.
Óskar K Guðmundsson,
fisksali.