Fólk kjósi sankvæmt hugsjón sinni

Birtist í Fréttablaðinu 08.05.2003
Þeir sem ekki eru sammála Vinstrihreyfingunni grænu framboði eiga ekki að kjósa þann flokk. Þeir kjósa að sjálfsögðu þá stjórnmálaflokka sem bera fram sjónarmið sem eru í samræmi við þeirra eigin hugsjónir. En á sama hátt hlýtur það að vera rökrétt að þeir sem vilja styðja félagshyggju, umhverfisvernd og sjálfstæða utanríkisstefnu ljái Vinstrihreyfingunni grænu framboði stuðning sinn. 

Þörf á nýrri ríkisstjórn

Stundum heyrist því fleygt að eðillegt sé að styðja þann stjórnarandstöðuflokk sem stærstur er og þannig aukist líkur á stjórnarskiptum. Ég held að þetta sé röng nálgun. Enginn einn flokkur mun mynda næstu ríkisstjórn. Falli ríkisstjórnin hljóta tveir eða þrír flokkar að mynda næstu stjórn. Kjósendur geta þá ráðið því hvaða viðhorf þeir vilja styrkja innan slíkrar ríkisstjórnar. Hvað Vinstrihreyfinguna grænt framboð snertir þá vita allir hvar þeir hafa hana. Stefna hennar er skýr og úrræðin sem við höfum upp á að bjóða eru vel úthugsuð, hvort sem er í sjávarútvegsmálum, atvinnumálum, húsnæðismálum eða öðrum málaflokkum.

Munur á Samfylkingu og VG

Auðvitað hafa aðrir stjórnmálaflokkar stjórnarandstöðunnar einnig sínar áherslur og lausnir. Það er mikilvægt að kjósendur kynni sér þær einnig. Það er staðreynd að það er verulegur munur á stefnu Samfylkingarinnar og Vinstrihreyfingarinnar græns framboðs. Samfylkingin gengur talsvert langt í tillboði sínu um almennar skattalækkanir jafnframt því sem boðuð er uppbygging í velferðargeiranum. Ég fæ ekki annað séð en slíkt sé ávísun á aukin notendagjöld. Þessu höfnum við og er það ástæðan fyrir því að við leggjum ekki til að tekjur ríkisins verði rýrðar.

Gvendarbrunnarnir aldrei til Kóka kóla

Í skipulagsmálum hafa áherslur einnig verið mismunandi. Samfylkingin hefur stutt einkavæðingu ríkisstjórnarinnar í talsvert ríkum mæli, hrósaði henni fyrir einkavæðingu ríkisbankanna og undir lok þingsins var Samfylkingin reiðubúin að hleypa frumvarpi ríkisstjórnarinnar í gegn sem hefði heimilað hlutafélagavæðingu vatnsveitnanna. Því vorum við algerlega andvíg og sögðum að eignarréttur á drykkjarvatni heyrði til grundvallarréttinda sem ekki kæmi til greina að setja í hendur á einkafyrirtæki. Deila mætti um ágæti þess að fela fyrirtæki rekstur um stundarsakir en eignarhaldið á Gvendarbrunnum skyldi aldrei færast í hendur Kóka kóla svo lengi sem við gætum haft einhver áhrif á slíkt. Um þessa afstöðu, að standa gegn heimild til hlutafélagavæðingar vatnsins var Vinstrihreyfingin grænt framboð ein á báti. Þetta nefni ég ekki af neinum illvilja í garð Samfylkingarinnar heldur einfaldlega kjósendum til glöggvunar. Þessir stjórnmálaflokkar hafa mismunandi áherslur og er mikilvægt að kjósendur geri sér grein fyrir því og kjósi í samræmi við þau sjónarmið sem þeir vilja styrkja í sessi.

Stjórnarandstaðan á að mynda ríkisstjórn

Að þessu sögðu legg ég áherslu á að ég tel að Vinstrihreyfingin grænt framboð eigi tvímælalaust að mynda stjórn með stjórnarandstöðuflokkunum að loknum kosningum. Kjósendur eiga rétt á því að við skýrum afdráttarlaust frá því hvað við viljum í þessu efni og það höfum við gert í VG. Ég vona að kjósendur horfi nú yfir sviðið, minnist undangenginna fjögurra ára, með sínum Öryrkjadómum, spillingarmálum í tengslum við einkavinavæðingu, Kárahnjúkum, áherslum í skatta- og atvinnumálum að ógleymdum utanríkismálunum. Viljum við sömu ráðherrana áfram við völd? Eða viljum við gerbreyttar áherslur þar sem velferð alls þjóðfélagsins er höfð að leiðarljósi en ekki minnihluti þjóðarinnar – sá sami og makað hefur krókinn undanfarin fjögur ár?  Við getum breytt þessu á laugardaginn.