Guðsvolaða þjóð

Nú hafa íslenskir ofsatrúarmenn í ríkisstjórn Davíðs Oddssonar sagt að við megum aldrei styggja vini okkar í Ísrael. Davíðsmenn hafa löngum hvatt okkur hin til að sýna stuðning Guðs útvöldu þjóð, þeirri útvöldu þjóð sem reisir múra um eigið ágæti og valtar yfir allt og alla, myrðir og eyðir í nafni Guðs. Stuðninginn eigum við væntanlega að sýna, vegna þess að allir glæpir þeirrar guðsvoluðu þjóðar eru framkvæmdir í skjóli þess, að ef heimurinn snýst á móti Gyðingum, þá er það boðað í Hinni helgu bók að reiði Guðs muni deyða þá sem andstæðir eru útvöldum skríl Ísraels.

Það er óþarfi að væna Davíð Oddsson og Halldór Ásgrímsson um greind, þeir láta draga sig á asnaeyrum inná vígvöll fáfræðinnar og sameinast þar hersveit hinna heimsku. Við hin verðum að spyrna við fótum og megum aldrei láta narra okkur í fótspor hinna fávísu herra.

Útvöldustu skítseiði veraldar hafa komið sér saman um stjórnkænsku sem á meira skylt við frumstæð trúarbrögð en raunsæi og ekki verður sagt að manngæska og náungakærleikur fái að njóta sín í þeirri ómældu snilld sem þessir herrar boða. Fagnaðarerindi dagsins í dag er svo innantómt gjálfur að maður efast um að sjálfir heimskingjarnir geti meðtekið það af sannfæringu. Menn falla hver um annan þveran í helgislepjunni og trúa því sjálfir að þeir séu að vinna góðverk, þótt spegilmyndin sýni þeim að þeir eru að pynda fanga, myrða saklausa borgara og stuðla að mannréttindabrotum. Í nafni stríðs gegn hryðjuverkamönnum má skerða frelsi, skera mann og annan, og svo má auðvitað pína fanga og niðurlægja, jafnvel í beinni útsendingu.

Bandaríkjamenn, Gyðingar og nokkrar aðrar útvaldar þjóðir, stunda í dag þá skelfilegustu stríðsglæpi sem sögur fara af, og auðvitað framkvæma glæpamennirnir helför sína með stuðningi íslenskra stjórnvalda. Okkar útvöldu stjórnarherrar, svo merkir sem þeir nú virðast vera, eru ekkert annað en aumir drullusokkar þegar að því kemur að sýna sjálfskipuðum drottnurum alheimsins að til er réttlæti sem vert er að halda á lofti. Þessi dusilmenni hafa hvorki döngun né dug til að opna munninn þegar valdaklíka vopnaskaksins hefur orðið. Enda hefur það sýnt sig að þeir menn sem íslensk þjóð treystir til verka eru svo illa gefnir að þeir eru bestir þegar þeir halda kjafti.

Frá okkar aumu herrum heyrist hvorki hósti né stuna þótt Kanar sýni glæpahyski Gyðinga stuðning, t.d. með því að beita neitunarvaldi hjá Öryggisráði Sameinuðu þjóðanna. Og ekki mótmælir ríkisstjórn Davíðs þegar Bush fer í krossferðir með brugðinn brand, murkandi líf úr öllu sem á vegi kann að verða.

Gyðingar vaða um land sem þeir eiga ekki, þeir myrða Palestínumenn, þeir halda fólki í gíslingu, þeir fremja fjöldamorð, drepa börn og gamalmenni í skjóli þess að þeir séu að reyna að uppræta starfsemi hryðjuverkamanna. Stríðsvél samstæðra bræðraþjóða er fljót til, þegar myrða þarf óbreytta borgara í misheppnaðri leit að sökudólgum og vopnum sem aldrei hafa verið til. Þetta hernaðarbandalag sem sett hefur sig á háan hest í nafni lögreglu heimsins, veit nú að úr háum söðli er að falla.

Á meðan Kanar og þeirra pótintátar knésetja saklaust fólk í Írak og geðveik Gyðingaþjóð leikur lausum hala, myrðir og eyðir, þá má frekar tala um stuðning en ofanígjöf þar sem íslensk stjórnvöld fara.

Ef það er ekki heimska að segjast styðja innrás en neita svo að bera ábyrgð á aðferðum innrásarliðsins, þá veit ég ekki hverjum orðum fáviskan skal kallast.

Löðurmennið Halldór Ásgrímsson og síamstvíburi hans Davíð Oddsson, voru stoltir þegar þeir sendu íslenska aðþýðu í stríð. En þegar flestir vitibornir menn eru að átta sig á því, að viðbjóðsleg árásin var eitt það heimskulegasta sem mannkyn hefur upplifað, þá eru þessir boðberar réttlætis stikkfrí og svara ekki spurningum þeirra sem ættu alla jafna að hafa vitið fyrir bjánunum. Davíð og Dóri flokka rökstuddar spurningar sem aðdróttanir eða illmælgi og neita að svara, því þann gálgafrest sem ekki er hægt að kaupa má taka ef maður hefur völd og ráðherrastóla að verja.

Sjálfur er ég nú þannig innrættur að ég fordæmi Gyðingaþjóðina alla fyrir yfirgang og glæpsamleg athæfi. Ég fordæmi Bandaríkjamenn, Breta og aðra þá sem vaða um velli og boða trú á ofurvald heimskra herra.

Ég er svo einlægur að ég tel að íslensk stjórnvöld eigi að sýna það góða fordæmi að slíta stjórnmálasambandi við Ísraelsmenn. Ég sé ekki fyrir mér að hægt verði á neinn hátt að réttlæta úlfúð Gyðinga í garð Palestínumanna. Og ég sé ekki að brenglaður hugarheimur, rekinn áfram af þeirri guðdómlegu heimsku að Gyðingar séu öðrum mönnum æðri, geti nokkuð hjálpað þegar kemur að því að finna lausn á vandanum.

Ég er meira að segja svo einlægur að ég vil að íslensk stjórnvöld segi sig úr því samstarfi sem glæpaklíka gangstera hefur haft í hávegum síðustu misserin, því stríð gegn hryðjuverkamönnum er aumkunarverðasta fásinna allra tíma. Í stað ofbeldis og mannréttindabrota, eigum við að boða leið samninga og sátta.

Ég sé marga útvalda heimskingja þegar ég sé bandalag bræðraþjóða renna á rassgatið í öllu sem átti að verða heiminum til hagsbóta. Ég sé Davíð og Dóra sem óþekka blábjána, borandi í nefið hangandi í pilsfaldi heimskrar mömmu, sem er með allt niðrum sig og búin að pissa í báða skó.