LAUNAMUNUR KYNJA ER EKKI EINI LAUNAMUNUR SEM VERT ER AÐ SKOÐA
Í morgunútvarpi í dag var fjallað um fæðingarorlof karla. Rætt var við hæstráðendur í banka. Spurt var hver ástæða væri fyrir því að karlar fari síður í fæðingarorlof en konur en sér
Það sem hins vegar kórónaði þessa umræðu voru þau orðaskipti sem fylgdu í kjölfar þessa. Er launamunur í bankanum – það er á milli kynja? Svar: Eini munurinn sem vert er að skoða er launamunurinn á milli kynja, hvort sömu laun eru greidd fyrir sambærileg störf...
Þennan launamun á vissulega að skoða enda eindregin krafa reist um það og nýlega eftirminnilega undirstrikuð af hálfu þjóðarinnar.Undir hitt get ég ekki tekið að þetta sé eini launamunurinn sem vert sé að skoða. Launamunurinn í þjóðfélaginu er að færast í ískyggilegt misréttishorf. Bilið á milli láglaunafólks og hátekjufólks er orðið að risastórri gjá sem aðskilur þjóðina. Aðskilnaðargjár eða aðskilnaðarmúrar eru ekki aðeins ranglátir. Þeir eru hættulegir. Þeir svipta okkur því sem við eigum sameiginlegt. Það er fátt sem sameinar þann sem fær greiddar tvær milljónir króna á mánuði fyrir vinnu sína og hinn sem fær eitt hundrað þúsund krónur, annað en jörðin sem þeir ganga á. Þótt þeir búi í sama landi lifa þeir ekki í sama samfélagi. Að vísu sameinar velferðarþjónustan okkur öll – ennþá. Að henni eigum við öll jafnan aðgang. Þegar við erum orðin mikið veik og lögst á sjúkrahús veit enginn lengur hvernig við höfum þénað um dagana. Velferðarþjónustan er þannig sameinandi. Þetta skiptir miklu máli. Það skiptir máli að við séum ein þjóð í landinu. Sameinuð þjóð getur fengið miklu áorkað. Sundrað samfélag morknar innanfrá. Þess vegna skiptir velferðarkerfið máli. Og þess vegna er vert að skoða launamuninn. Ekki bara á milli kynja, heldur allra, karla og kvenna.