MANNRÉTTINDABÓT FYRIR GJALDÞROTA FÓLK

Gjaldþrot er ekki glæpur heldur ógæfa. Fólk leikur sér ekki að því að verða gjaldþrota. Einstaklingar og fjölskyldur geta orðið gjaldþrota og fyrirtæki að sama skapi vegna aðstæðna sem reynast um megn. Fátt er til verra en þegar gjaldþrota fólk er hundelt árum saman til þess að koma í veg fyrir að það fái reist sig við að nýju. Gjaldþrotalögin eru nú á þann veg að hægt er að rjúfa fyrningu krafna út í hið óendanlega. Þetta hefur valdið því að hýenur í lægsta lagi innheimtumanna - þeirra sem hafa viðurværi af því að kaupa skuldakröfur á hendur fjárvana fólki og fyrirtækjum og gera sér mat úr þeim, hafa haft nánast ótakmarkað athafnarými.   
Á Alþingi hófst í fyrra barátta fyrir því að fá þessu breytt. Þar fór í fararbroddi  Lilja Mósesdóttir og Guðfríður Lilja Grétarsdóttir, Ásmundur Einar Daðason, Lilja Rafney Magnúsdóttir, Eygló Harðardóttir, Margrét Tryggvadóttir voru á málinu auk mín. Frumvarpið gerði ráð fyrir fjögurra ára fyrningarfresti sem ekki væri hægt að rjúfa.
Eitt fyrsta verk mitt í Mannréttindaráðuneytinu var að fela embættismönnum að útbúa frumvarp í þeim anda sem þarna var flutt og var það afgreitt úr ríkisstjórn í morgun. Í frumvarpinu sem nú er orðið stjórnarfrumvarp og fer fyrir þingið í vikunni, er gert ráð fyrir að kröfur fyrnist á tveimur árum en hægt sé að rjúfa fyrningu fyrir dómi ef um skaðabótakröfur vegna ofbeldis eða annars ámóta er að ræða. Slíkar undanþágur beri þó að túlka þröngt.
Í þessu er fólgin mikil mannréttindabót fyrir gjaldþrota fólk.
http://mbl.is/mm/frettir/innlent/2010/10/19/frumvarpid_mannrettindabot/
http://www.amx.is/fuglahvisl/15914/