28.11.2005
Guðmundur R. Jóhannsson
Ég fékk bréf fyrir nokkru. Það er alltaf gaman að fá bréf, það sýnir eð einhver man eftir manni. Að vísu var sá galli að þetta bréf var frá herra Opinberum, umslagið var merkt Tryggingastofnun ríkisins. Það er nú svo að þegar við fáum bréf frá herra Opinberum fáum við grun um að eitthvað illt sé á ferðum. Og þegar ég las bréfið frá honum kom í ljós að árið 2004 hafði hann borgað mér krónur 237.852, nákvæmlega í örorkubætur en þar sem ég hafði haft of miklar tekjur frá öðrum það árið, bæri mér að endurgreiða þetta. Það er í sjálfu sér rétt að ég er vinnandi maður og hef sennilega sæmilegar tekjur, en mundi ekkert eftir að hafa fengið neitt frá herra Opinberum á því ári. Svo ég fór í tölvuna og fletti gegnum bankareikninginn minn, og viti menn, þar var engin greiðsla sjáanleg frá herra Opinberum. Þá hringdi ég í vinnukonu hans hjá Tryggingastofnun og vildi fá að vita hvert þessir peningar hefðu farið. Henni fannst eins og mér að þetta væri hið versta mál og hún skyldi athuga það. Hún brást snöfurmannlega við og síðar sama dag hringdi hún í mig og sagði að þessa penginga hefði ég aldrei fengið en aftur á móti fengið í janúar á þessu ári kr.