Frá lesendum

Í sambandi við þessa grein, http://www.ogmundur.is/annad/nr/4663/  þá hefði nú Ögmundur betur spurt sig þessara spurninga áður en hann samþykkti að sækja um aðild að ESB.

Margblessaður Ögmundur. Ég fagna fjölgun í rannsóknarliðinu sem ætlað er að hafa hendur í hári 20 þeirra sem tilheyra íslensku mafíunni.

Til hamingju með einkavæðingu bankanna. Hún var gerð hratt og örugglega og án ónauðsynlegra umræðna á Alþingi.

Ég prísa mig sæla að vita af Jóni Bjarnasyni, sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra í ríkisstjórn. Ég vil ekki sjá Evrópusambandsaðild en er örlítið rórra að vita af okkar góða ráðherra í stafni.

Ég tek fullkomlega undir með Hafsteini í lesendabréfi þar sem hann lýsir vanþóknun á árásum Igibjargar Sólrúnar Gísladóttur, fyrrverandi formanns Samfylkingarinar, á Jón Bjarnason, sjávarútvegs og landbúnaðarráðherra.

Árið, sem Karl 5. keisari boðaði til ríkisþings í Worms til að jafna um Lúter, flutti danski kóngurinn inn fólk úr Niðurlöndum til að rækta grænmeti fyrir spúsu sína.

Sæll Ögmundur. Nú er ég búinn að lesa greinargerð þína um hvernig þú greiddir atkvæði á þingi um aðildarumsókn að EB og er satt að segja litlu nær.

Fjölmiðlar ríkisins stukku á það þegar hringt var og tilkynnt að Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, fyrrverandi utanríkisráðherra, væri tilbúin að tjá sig um Evrópusambandið og Icesave, konan sem þorði ekki að greiða atkvæði með EES samningnum á sínum tíma.

Ef svo illa fer að lítið komi uppí eignir Landsbankans og ef það reynist rétt, að tryggingasjóður hafi ekki forgangsrétt í eignir bankans, gæti farið svo að kröfur sem féllu á ríkið næðu 1000 milljörðum króna.

Ég dáist að þeim VG mönnum sem höfðu hugrekki til að samþykkja umsókn að ESB. Ég kaus vinstri græna og það féll alveg að skoðunum mínum að það væri þjóðin sem fengi að kjósa.